This must be where pies go when they die
Nog drie keer slapen en ik vertrek op de vleugels van Delta Airlines richting Seattle (de voorbereidingen voor deze trip zijn de oorzaak van de gebrekkige posts de laatste dagen). Met meer nervositeit dan besef waar ik eigenlijk aan begin, zal ik me een maand lang terugtrekken aan het – ongetwijfeld zonnige – andere eind van deze aardkloot. Van Seattle naar Victoria, van Victoria naar Vancouver, van Vancouver naar waar de Canadese wildernis me ook brengen mag. The white lodge? Dale Cooper mag het weten… En van daar weder door de lucht voor een weekje uitblazen in the Big Apple, om onder andere de Amerikaanse gekte genaamd Fourth of July mee te snoepen. Eén van de eerste dingen die ik zal zien – en waar ik wellicht moeilijk langs kan kijken – is de nieuwe Public Library van Seattle, een architecturaal monster van wonderkind Rem Koolhaas.
En verder? Ik probeer zo weinig mogelijk te plannen, dat doe ik hier in Vlaanderen meer dan genoeg. Vooral veel genieten, slenteren en koffie drinken. Sloten. Grachten. Motorolie voor de ziel. Als ik de mogelijkheid heb, post ik mijn wedervaren op maanzand.
See you soon en geniet van alles.
(En ja, die 40gb-iPod heeft een ongekende sex-appeal. Ik voel het nu al in mijn binnenzak)
Een stukje met als titel een Dale-quote met meteen daarna een stukje over Tom Waits. Ik ben fan geloof ik.