• Wannes Daemen

The quest for The White Lodge (4)

The quest for The White Lodge

The quest for The White Lodge

Middden op Gran­ville Street word ik aan­ge­sproken door een groen meisje. Of ik Green­peace ken en of ik zin heb om aan te sluiten. Ik zeg dat ik haar jammer genoeg niet zal kunnen helpen, wegens just visiting en ik lieg dat ik in mijn thuisland donerend lid ben, in de hoop dat ze niet aan haar stan­daard bewust­ma­kings­praatje zal beginnen.

The quest for The White Lodge

The quest for The White Lodge

Het is prettig iemand tegen te komen waarmee je niet steeds dezelfde vragen en ant­woorden uit­wisselt – where are you from & what are you doing here? – maar waarmee je gewoon even over iets kan leu­teren, ook al is het gespreks­on­derwerp global warming en bio­lo­gisch ver­ant­woord toi­let­papier, dingen die me eerlijk gezegd niet dage­lijks bezig­houden (sorry green­peace) – het canadese en noord-amerikaanse toi­let­papier is trouwens van een behoorlijk onaan­gename soort. In alle hostels waar ik heb gezeten (en gescheten), is het plee­papier dunner dan oost­in­disch vloei­papier en ik ga niet uit­leggen wat dat voor gevolgen heeft…
Een uur later kom ik het meisje op een andere plek weer tegen. Ik heb een grote McDonalds-cola in de hand. Daar gaat mijn – gedeel­telijk geveinsde – groene imago. Ik overweeg even om haar uit te nodigen voor een koffie, maar de blik in haar ogen bij het zien van de plastic beker in mijn hand spreekt boek­delen. En over de gene­tische oor­sprong van Starbucks-bekers of Seattle’s Best Coffee beans weet ik al helemaal niks…
I’m a sinner, geef ik toe. Yes you are!, wijst ze me terecht en ik druip af. Luid slurpend. What the fuck zeg. Dit is mijn trip en ik drink wat ik wil.

The quest for The White Lodge

The quest for The White Lodge

En om toch het milieu een handje te helpen: wederom een filmtip. Super Size Me, een hila­rische docu­men­taire over een kerel die op iro­nische wijs McDo­nalds en het daaraan gekop­pelde ame­ri­kaanse obesitas-probleem aan de kaak wil stellen door middel van een wel heel bizar expe­riment. Zijn pre­misse is de vol­gende: Wat zou er gebeuren als je het men­selijk lichaam een maand lang op een McDonalds-dieet zet? Hij vraagt het zich niet alleen af, hij voegt ook de van het vet glan­zende daad bij het woord. Ga deze film bekijken en je raakt nooit meer een ham­burger aan…

The quest for The White Lodge

The quest for The White Lodge

Het is jammer dat ik het Youth Hostel van Jericho Beach niet eerder ontdekt heb. Na vier dagen in het hartje van Van­couver ver­toefd te hebben, is deze plek een ver­a­deming. Twintig minuten buiten het stads­centrum ligt een resem stranden – te mooi voor woorden. En een daarvan is Jericho Beach. Prachtig zicht op de stad in de verte, de Rockies in de verdere verte, de zee ertussen en de onder­gaande zon die alles kleurt. Ik hou enorm van de stad als broei­plaats en kruispunt van cul­turen, maar dit is het aards paradijs. Ik lig in het zand, met zon­nebril, John Zorn’s Masada in de kop­te­lefoon, en De ondraag­lijke lichtheid van het bestaan als enige levens­mid­delen. Als de wereld nu zou vergaan, zou het me geen reet kunnen schelen…

The quest for The White Lodge

The quest for The White Lodge

Over paradijs gesproken: Stanley Park, het stadspark van Van­couver, is groter dan het stads­centrum zelf en je kan er mak­kelijk ver­dwalen. Het ligt op een schier­eiland waar het groen gro­ten­deels gevrij­waard is en je waant je bij momenten midden in een regenwoud. Als je het stadspark van Leuven of het Zoni­ënwoud al prachtig vindt, dan kom je hier zonder twijfel klaar bij elke splitsing. Bij wijze van spreken althans. Al moet ik toe­geven dat Lovers Lane, een van de vele ein­deloze paadjes, behoorlijk tot de ver­beelding spreekt…

The quest for The White Lodge

The quest for The White Lodge

En nu ga ik verder op zoek naar The White Lodge op Grouse Mountain, een met de skilift te bereiken bergtop net buiten Van­couver. Hoogste punt: 1400 meter – eat this, Signal de Botrange…

Ps: De komende dagen trek ik verder oost­waarts, richting Rocky Moun­tains. Ik kan niet voor­spellen of het internet zover reikt…

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *