• Wannes Daemen

The quest for The White Lodge (3)

Voor de voor­stelling van The Stepford Wives, een amu­sante thriller van Frank Oz die nog maar eens de supe­rieure acteer­kwa­li­teiten van Nicole Kidman bewijst, zie ik een trailer van Fah­renheit 9–11, de nieuwe Michael Moore. Het canadese publiek applau­dis­seert uit­bundig. Applaus. Na een trailer.
Gebeuren zo’n dingen thuis ook?

The quest for The White Lodge

The quest for The White Lodge

Aan het kruispunt van Seymour en Smithe (Van­couver, Canada) staat een jonge puer­to­ricaan te wachten tot het licht op rood springt om dan met gezwinde hand de voor­ruiten van wach­tende wagens een poets­beurt te geven. Hij heeft een hond bij zich. Een groot zwart beest dat arg­wanend voor­bij­gangers bespiedt. Een guur uit­ziende baardman – een land­loper? – met een stapel plas­tieken zakjes in de ene en een sigaret in de andere hand, grijnst vol overgave naar het dier. De hond beant­woordt de onver­wachte aan­spreking met luid geblaf. De baard blaft terug, luider. De hond blaft terug, springt op en pro­beert de man in de arm te bijten. Gevloek en nog luider geblaf. De rui­ten­wasser bemoeit zich. Er ont­staat een luide woor­den­wis­seling vol fucks en stupid ass dogshits die drie blocks verder te horen is. De puer­to­ricaan delft verbaal het onderspit en de baard besluit met de fijne zin­snede: If that fuckin dog ever tries to fuckin bite me again, i swear man i will fuckin kill it.
Gebeuren zo’n dingen thuis ook?

The quest for The White Lodge

The quest for The White Lodge

Honderd meter verder stap ik een van de hon­derden Starbucks-filialen binnen voor de zoveelste etappe in mijn per­soon­lijke honderd meter koffie – homerun. Je kan hier wer­kelijk je kont niet keren of de geur van vers­ge­brande kof­fie­bonen dartelt je neus binnen. Een stad als Van­couver lijkt te draaien op koffie. Ik zei het al eerder: motorolie voor de ziel, maar bij nader inzicht wel­licht ook voor de stad.
Terwijl ik drink, lees ik (mijn eerste over­zeese boek helemaal uit); terwijl ik lees, zingt Kate Bush vol overgave over Babushka.
Gebeuren zo’n dingen thuis ook?

The quest for The White Lodge

The quest for The White Lodge

Op Demorgen.be wordt ik gecon­fron­teerd met de weder­ge­boorte van Groen Vlaan­deren, en een bela­chelijk teveel aan voor­keur­stemmen voor meneer Dewinter.
Gebeuren zo’n dingen th-
Ach laat maar zitten…

4 reacties

  1. Nele schreef:

    Ik ben van­morgen wakker geworden met een zure smaak in mijn mond en toen wist ik het weer: Vlaan­deren is in de ban van de angst. Flauwe woord­spe­lingen als De Winter over­schaduwt de eerste zomer­dagen, komen dan in me op… Flauw, maar jammer genoeg bijtend hard…

    Het is gek rond te lopen met het idee dat 1 op 4 van je voor­bij­gangers er extreme ideeën op na houdt. Op de trein kreeg ik de neiging om gezichten hierop te bespeuren: “Zou die…?” Of neen: “Die misschien…”

    Maar zo gaan we niet beginnen… Mede­burgers taxeer je niet op hun huids­kleur, noch op hun ideeën. Laten we er maar van uitgaan dat het allemaal men­selijk is. Angst is men­selijk; gruwel voor de allochtone clo­chard is men­selijk; bezwijken voor sipm­lis­tische ideeën is menselijk…
    En genieten van de eerste zomer­dagen, dat is pas menselijk!

    Have fun, Yuri!

  2. mista schreef:

    anyway the beasty’s rock!!! check it out…

  3. mista schreef:

    en eat this kutlul filip de fukkin’ winter: het zijn joden!

  4. cms schreef:

    ja ’tis een win­tertijd voor vlaanderen…hopen dat Leterme eri slaagt het mid­denveld te voer­tuigen van de beslissing die hij zal nemen…
    Vlaan­deren als enige zwarte vlek in Europa…zouden de olym­pische spelen de aan­dacht kunnen afleiden? *grijns*
    hmm die film van Kidman…na “dog­ville” ben ik echt over­tuigd van haar grote talent…maar tegen dat die film in EU zal te zien zijn…
    thanx for the tip ;-)
    maar ik las hier toch geen recensie meen ik me opeens te herinneren? ;-)

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *