The quest for The White Lodge (3)
Voor de voorstelling van The Stepford Wives, een amusante thriller van Frank Oz die nog maar eens de superieure acteerkwaliteiten van Nicole Kidman bewijst, zie ik een trailer van Fahrenheit 9–11, de nieuwe Michael Moore. Het canadese publiek applaudisseert uitbundig. Applaus. Na een trailer.
Gebeuren zo’n dingen thuis ook?
Aan het kruispunt van Seymour en Smithe (Vancouver, Canada) staat een jonge puertoricaan te wachten tot het licht op rood springt om dan met gezwinde hand de voorruiten van wachtende wagens een poetsbeurt te geven. Hij heeft een hond bij zich. Een groot zwart beest dat argwanend voorbijgangers bespiedt. Een guur uitziende baardman – een landloper? – met een stapel plastieken zakjes in de ene en een sigaret in de andere hand, grijnst vol overgave naar het dier. De hond beantwoordt de onverwachte aanspreking met luid geblaf. De baard blaft terug, luider. De hond blaft terug, springt op en probeert de man in de arm te bijten. Gevloek en nog luider geblaf. De ruitenwasser bemoeit zich. Er ontstaat een luide woordenwisseling vol fucks en stupid ass dogshits die drie blocks verder te horen is. De puertoricaan delft verbaal het onderspit en de baard besluit met de fijne zinsnede: If that fuckin dog ever tries to fuckin bite me again, i swear man i will fuckin kill it.
Gebeuren zo’n dingen thuis ook?
Honderd meter verder stap ik een van de honderden Starbucks-filialen binnen voor de zoveelste etappe in mijn persoonlijke honderd meter koffie – homerun. Je kan hier werkelijk je kont niet keren of de geur van versgebrande koffiebonen dartelt je neus binnen. Een stad als Vancouver lijkt te draaien op koffie. Ik zei het al eerder: motorolie voor de ziel, maar bij nader inzicht wellicht ook voor de stad.
Terwijl ik drink, lees ik (mijn eerste overzeese boek helemaal uit); terwijl ik lees, zingt Kate Bush vol overgave over Babushka.
Gebeuren zo’n dingen thuis ook?
Op Demorgen.be wordt ik geconfronteerd met de wedergeboorte van Groen Vlaanderen, en een belachelijk teveel aan voorkeurstemmen voor meneer Dewinter.
Gebeuren zo’n dingen th-
Ach laat maar zitten…
Ik ben vanmorgen wakker geworden met een zure smaak in mijn mond en toen wist ik het weer: Vlaanderen is in de ban van de angst. Flauwe woordspelingen als De Winter overschaduwt de eerste zomerdagen, komen dan in me op… Flauw, maar jammer genoeg bijtend hard…
Het is gek rond te lopen met het idee dat 1 op 4 van je voorbijgangers er extreme ideeën op na houdt. Op de trein kreeg ik de neiging om gezichten hierop te bespeuren: “Zou die…?” Of neen: “Die misschien…”
Maar zo gaan we niet beginnen… Medeburgers taxeer je niet op hun huidskleur, noch op hun ideeën. Laten we er maar van uitgaan dat het allemaal menselijk is. Angst is menselijk; gruwel voor de allochtone clochard is menselijk; bezwijken voor sipmlistische ideeën is menselijk…
En genieten van de eerste zomerdagen, dat is pas menselijk!
Have fun, Yuri!
anyway the beasty’s rock!!! check it out…
en eat this kutlul filip de fukkin’ winter: het zijn joden!
ja ’tis een wintertijd voor vlaanderen…hopen dat Leterme eri slaagt het middenveld te voertuigen van de beslissing die hij zal nemen…
Vlaanderen als enige zwarte vlek in Europa…zouden de olympische spelen de aandacht kunnen afleiden? *grijns*
hmm die film van Kidman…na “dogville” ben ik echt overtuigd van haar grote talent…maar tegen dat die film in EU zal te zien zijn…
thanx for the tip ;-)
maar ik las hier toch geen recensie meen ik me opeens te herinneren? ;-)