Navel­beekje ochtendpluis

Als ik ’s morgens opsta – wat heel moeilijk is – blijf ik altijd even op de rand van het bed zitten. Het eerste wat ik doe is de breedte van het water inschatten. Er loopt namelijk een rivier naast mijn bed, en de breedte van die stroom is elke ochtend anders. Meestal kan ik er met één goed­ge­mikte stap overheen, soms is het water zo smal dat ik niet eens moeite moet doen. Andere keren is het wat breder en moet ik terug naar achter om vanop het bed een aanloop te nemen. Het gebeurt dan soms dat ik met mijn hielen in het water terecht kom.

Heel af en toe is het water zo fucking breed dat ik het niet eens een blik waardig gun en gewoon terug onder de lakens kruip. Dat brengt mijn over­daagse bezig­heden meestal zwaar in het gedrang, maar ik kan er niks aan doen. Ik ben geen olym­pisch zwemmer. Om eerlijk te zijn zwem ik zelfs helemaal niet graag, en zeker niet des ochtends.

(Ter­zijde: Ontbijt op bed is een aan­gename ver­rassing die ik zelden zal afwijzen, maar moest u op een dag op zulks ver­ma­ledijd idee komen, gelieve dan rekening te houden met de moge­lijkheid van natte voeten.)

Deze ochtend was anders. De rivier was weg. Geen spatje water te bekennen. Ik dacht eerst dat ik droomde, maar na uit­voerig tot-ik-sterren-zag-ogengewrijf stelde ik vast dat er effectief geen riviertje, gracht of kol­kende stroom te bekennen was. Ik weet nog altijd niet of ik hier blij mee moet zijn of niet. Het kon soms zo’n deugd doen om poot­je­baden het prestige van de eerste dag-activiteit te schenken. Maar vandaag dus niet.

Behalve de mys­te­rieuze ver­dwijning van mijn och­tend­beekje merkte ik nog iets vreemds op: een over­dreven, wel­haast gro­teske hoe­veelheid navel­pluis. (Ik ga niet uit­leggen wat navel­pluis precies is, omdat iedereen dat wel weet. Ja, u ook daar in de hoek van het bed) Omdat ik zo’n navel­staarder ben voordat ik mijn eerste slok koffie heb genuttigd, merkte ik het vlug op. Ik bekeek het pluis aan­dachtig en besloot toen om het gewoon te laten zitten. Mis­schien hoort dat wel zo als je dertig wordt.

Pro­ficiat mezelf. Met of zonder beekje.