• Wannes Daemen

Lente

Vorig weekend grote len­te­poets gehouden.
Ik wou daarmee de lente een duwtje in de rug geven, omdat ik vond dat ze lang genoeg op zich had laten wachten. De week na mijn nobele inspanning was echter door­drongen van kille tem­pe­ra­turen en een hoge luchtvochtigheid.
Ik had haar waar­schijnlijk doen schrikken met mijn daad van sei­zoens­arbeid, waardoor ze toch nog even achter een win­terse grenspost bleef wachten. Als je na een week of twee tegen je kersvers lief zegt dat je een kind wil maken, dan gaat hij/zij zich met een aan zekerheid gren­zende waar­schijn­lijkheid ook ver­bergen achter de dichtst­bij­zijnde kilo­me­terpaal. Zulke dingen vragen om extreme reacties.
Dit weekend heb ik het sub­tieler aan­gepakt. Ik heb een reep côte d’or met nootjes gekocht en haar gezegd dat ik graag in haar armen lig. Ik deed dat – voor het eerst sinds midden oktober vorig jaar – zonder handschoenen.
En zie daar: de zon staat al de hele ochtend voor de spiegel…

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *