The artist formerly known as Mark Kesters (Episode Four)
En hij durfde niet naar beneden te komen, Mark. Soms, als er bezoek was, en zijn ouders zaten in de woonkamer gezellig wat te keuvelen en een glaasje wijn te drinken, zat Mark boven op zijn kamertje ongelukkig te wezen en dan durfde hij niet naar beneden te komen. Ook al was er iets op televisie dat hij absoluut wilde zien, dan nog niet. Op een avond hadden zijn ouders bezoek van de verschrikkelijke sneeuwman, een oude vriend van de familie, en Mark zat boven op zijn kamertje ongelukkig te wezen omdat hij naar Sportweekend wilde kijken, maar hij durfde niet naar beneden te komen. Toen hij een tijdje had zitten mokken, begon hij uit verveling in een boek te lezen dat hij al honderd keer had gelezen, omdat het het enige boek was dat hij had. Niemand wist dat hij het had, en het was te hopen dat niemand het ooit te weten zou komen, want na de laatste grote landelijke boekverbranding van drie jaar geleden zou hij zeker zwaar gestraft worden voor dergelijke overtreding. Mark was altijd al een beetje een rebel geweest. Een stille rebel, dat wel, want meestal zat hij alleen op zijn kamertje ongelukkig te wezen en was er niemand in de buurt om van zijn rebellie te getuigen, maar desondanks had hij een lang palmares van subversieve activiteiten op zijn naam staan. Zo had hij ooit zonder dat zijn ouders ervan wisten drie pakken suiker gestolen bij de kruidenier, terwijl het tweede herziene akkoord van Tirlemont duidelijk voorschreef dat elk gezin maximum twee pakken suiker in de kast mocht hebben. Soms smokkelde Mark na het eten stiekem een glas melk mee naar zijn kamertje, en dan deed hij daar zes of zeven lepels suiker in, waarna hij de melk aan zijn Siberische dwergkat te drinken gaf. Enkel zijn zus wist dat hij een Siberische dwergkat had, en het was maar goed dat zij haar mond hield, want als de Diaken van Huisdierlijke Administratie ooit langs zou komen, zou het behoorlijk spannend worden ten huize Kesters. Mark las enkele hoofdstukken in zijn boek, en ging daarna wat door het raam zitten kijken. Na een half uurtje zag hij de verschrikkelijke sneeuwman op zijn arreslee vertrekken. Stilletjes ging hij naar beneden, waar hij nog net de laatste minuten van Sportweekend kon meepikken.