• Wannes Daemen

Sprook (1)

Ik wan­delde gis­teren door het bos. Om een beetje te ver­luchten ga ik regel­matig in het bos wan­delen. Ik wandel dan zomaar wat aan, zonder echt te weten waar naartoe. Vaak gebeurt het dan dat ik ver­dwaal. Heel erg of maar een beetje, dat hangt er van af. Gis­teren wan­delde ik door het bos en ik ver­dwaalde een beetje. Ik kwam aan een beekje en bukte me om wat te drinken. Het water smaakte naar limonade en ik vond dat een beetje vreemd. Toen ik weer opstond zag ik in de verte tussen de bomen een klein huisje staan. Op de ach­ter­grond meende ik een zacht schuivend geluid te ont­waren, als van een spade die in de grond wordt gestoken. Ernstig getrou­bleerd door al deze ver­war­rende gebeur­te­nissen, en nieuws­gierig naar een samenhang, stapte ik over het beekje in de richting van het huisje. Het duurde niet lang of ik bevond me op enkele meters van de voordeur. De voordeur was helemaal gemaakt van peperkoek. De gevel en het dak van het huisje bestonden uit aller­hande divers snoepgoed, dat echter door wind en regen veel van zijn aan­trek­kings­kracht had ver­loren. Hier en daar waren grote happen uit ven­sterbank of dakgoot genomen, als enige tekens van een tijd waarin het huisje er nog wer­kelijk lekker moet uit­gezien hebben. Want toen ik er voor de deur stond, was de vers­heids­datum zonder twijfel reeds lang over­schreden. Zonder angst stapte ik verder en klopte aan. Ik hoorde dui­delijk iemand traag schui­felend opstaan en voet­stappen kwamen tergend langzaam maar onzichtbaar in mijn richting. Na wat wel een eeu­wigheid leek, ging de deur open. Voor mij stond een oud vrouwtje met een bochel en een wrat op haar neus van een grootte die me deed twij­felen of het niet gewoon haar neus was, en als ik niet beter wist, zou ik gedacht hebben dat ik met een echte heks te maken had. Maar dat was gelukkig niet het geval. Met een ver­moeide maar gezwinde beweging greep ze me bij mijn nekvel en beet mijn keel over, waarna ze me in stukken hakte en in een grote pan gaar kookte met wat prei en wor­telen. Daarna at ze me op.

Sprook (2) | Sprook (3)

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *