Mor­moon­spiegel

In Utah stond onlangs een man terecht wegens poly­gamie. Hij is getrouwd met vijf vrouwen en heeft negen­en­twintig kin­deren. De oudste van de echt­ge­notes is belast met het orga­ni­seren van the nightly schedule, m.a.w. wie het recht heeft om de nacht door te brengen met de pater familias. Los van alle reli­gieuze argu­menten die de man han­teert om zijn levens­stijl goed te praten – hij is prak­ti­zerend mormoon en beweert dat Jezus ook ver­schil­lende vrouwen had – is het voor hem natuurlijk elke nacht bonky-party, en moet hij niet zagen als er een advocaat met zijn wet­boeken komt staan zwieren, want die is natuurlijk gewoon stik­ja­loers. Wie zou er niet willen samen­hokken met vijf mooie, gezonde maar bovenal honds­trouwe dames, zonder ooit bekommerd te moeten zijn om enige jaloezie of wed­ijver? Allemaal weer veel geleuter om niets dus, en weer het zoveelste bewijs van het feit dat Ame­ri­kanen zo preuts zijn als een okkernoot op sterk water. Maar wat ik mij bij dit alles afvraag is het vol­gende: bestaan er ook omge­keerde situ­aties? Zijn er gezinnen waar één vrouw de lakens uit­deelt aan vijf of meer mannen? En baart zij dan voor elk van die mannen ook kin­deren? En hoe zit het daar met the nightly schedule? Wordt dat mooi en zonder kib­belen geregeld door de oudste van de mannen, of is er daar dan niet vaker sprake van afgunst of haantje-de-voorste-toestanden dan in het omge­keerde geval? Wat zit de wereld toch merk­waardig in elkaar, beste vrienden. En wat zou ik soms graag een beetje mormoon zijn.